اصل فن آوری حضور در زمان تشخیص اثر انگشت

بسیاری از خصوصیات بیولوژیکی منحصر به فرد یک شخص ، از جمله اثر انگشت ، عنبیه ، چاپ نخل و غیره وجود دارد. به دلیل منحصر به فرد بودن و راحتی آنها ، اثر انگشت به طور گسترده در دستگاه های حضور ، کنترل دسترسی ، تلفن های هوشمند و سایر زمینه ها مورد استفاده قرار گرفته است و به تدریج تا ظهور گسترش می یابد صنایعی مانند قفل درب هوشمند.

یکی از مهمترین شاخص های تشخیص اثر انگشت و فن آوری حضور و غیاب ، میزان دقت است و هسته اصلی بهبود صحت تشخیص اثر انگشت و حضور در این است که آیا جمع آوری تصاویر اثر انگشت با دقت و کارآمدتر امکان پذیر است (البته ، البته می تواند باشد از طریق الگوریتم های بعدی بهبود یافته است ، اما تأثیر بهبود محدود است). در حال حاضر ، سه روش اصلی فناوری جمع آوری حضور در شناسایی اثر انگشت وجود دارد: اسکنر اثر انگشت نوری ، شناسایی اسکنر اثر انگشت خازنی و شناسایی فرکانس رادیویی بیولوژیکی.
1. اسکنر اثر انگشت نوری
اسکنر اثر انگشت نوری نوعی فناوری حضور در زمان شناخت اثر انگشت است که نسبتاً زود استفاده شده است. به عنوان مثال ، بسیاری از دستگاه های حضور در زمان و کنترل دسترسی قبلاً از فناوری حضور در زمان شناخت اثر انگشت نوری استفاده می کردند. این عمدتا از اصل انکسار و بازتاب نور استفاده می کند ، انگشت را روی لنز نوری می گذارد و انگشت توسط منبع نور داخلی روشن می شود. نور از پایین به منشور شلیک می کند و سپس از طریق منشور شلیک می کند. نور ساطع شده روی سطح انگشت است. زاویه شکست و روشنایی نور منعکس شده متفاوت خواهد بود. از یک منشور برای طرح آن بر روی CMOS یا CCD در دستگاه همراه با شارژ استفاده کنید ، و سپس دیجیتالی شدن پشته ها (خطوط با عرض و جهت مشخص در تصویر اثر انگشت) را به رنگ سیاه و دره ها تشکیل دهید (افسردگی بین بین خطوط) به رنگ سفید یک تصویر اثر انگشت چند خاکستری که می تواند توسط الگوریتم دستگاه اثر انگشت پردازش شود. سپس پایگاه داده را مقایسه کنید تا ببینید که آیا سازگار است یا خیر.
ضرر اسکنرهای اثر انگشت نوری این است که این نوع ماژول اثر انگشت در دما و رطوبت محیط استفاده نیازهای خاصی دارد و فقط می تواند به اپیدرم پوست برسد ، اما درم ها نه ، و تا حد زیادی تحت تأثیر سطح سطح قرار می گیرد انگشت تمیز است. اگر تعداد زیادی گرد و غبار یا انگشتان مرطوب روی انگشتان کاربر وجود داشته باشد ، ممکن است خطاهای تشخیص رخ دهد. و با اثر انگشت جعلی فریب خورده است. برای کاربران استفاده از آن بسیار ایمن و پایدار نیست.
2. اسکنر اثر انگشت خازنی
حضور در شناسایی اثر انگشت خازنی استفاده از ویفر سیلیکون و الکترولیت زیر جلدی رسانا برای تشکیل یک میدان الکتریکی است. نوسانات اثر انگشت باعث ایجاد تغییرات مختلف در اختلاف فشار بین این دو می شود ، به طوری که می توان تعیین دقیق اثر انگشت را تحقق بخشید. این روش سازگاری قوی دارد و هیچ نیاز خاصی برای استفاده از محیط استفاده ندارد. در عین حال ، فضای اشغال شده توسط ویفرهای سیلیکون و عناصر سنجش مرتبط در محدوده قابل قبول طراحی تلفن همراه است ، بنابراین این فناوری در سمت تلفن همراه بهتر ارتقا یافته است. واد
ماژول اثر انگشت خازنی فعلی نیز به دو نوع تقسیم می شود: نوع خراش و نوع فشار. اگرچه اولی حجم کمی را اشغال می کند ، اما از نظر میزان شناخت و راحتی از آن ضرر زیادی دارد. این همچنین به طور مستقیم باعث شد تا تولید کنندگان روی ماژول اثر انگشت از نوع (خازنی) با عملکرد گاه به گاه بیشتر و میزان تشخیص بالاتر تمرکز کنند.
3. شناسایی فرکانس رادیویی را شناسایی کنید
سنسور فرکانس رادیویی مقدار کمی از سیگنال فرکانس رادیویی را از طریق سنسور منتشر می کند ، که می تواند به لایه پوستی انگشت نفوذ کند تا لایه داخلی بافت را بدست آورد تا اطلاعات را بدست آورد. به عنوان مثال ، فن آوری حضور در اثر انگشت اولتراسونیک SenseID3D که توسط Qualcomm در نمایشگاه MWC در سال 2015 منتشر شده است ، نوعی فناوری شناسایی فرکانس رادیویی بیومتریک است.
در مقایسه با دو فناوری اول ، سنسور RF به پاکیزگی انگشت کمتری نیاز دارد و می تواند تصاویر با کیفیت بالا تولید کند. علاوه بر این ، به دلیل توانایی ضبط تصاویر باکیفیت ، می توان در ضمن اطمینان از قابلیت اطمینان برخی از احراز هویت ، منطقه سنسور را کاهش داد ، در نتیجه هزینه خاصی را کاهش داد و سنسور فرکانس رادیویی را برای دستگاه های مختلف مینیاتوریزه استفاده کرد. با این حال ، به دلیل نیاز به انتقال فعال سیگنال ها ، مصرف برق بالاتر از نوع خازنی است. علاوه بر این ، تولید کنندگان نسبتاً کمی وجود دارند که در حال حاضر از این نوع فناوری استفاده می کنند ، بنابراین هزینه کلی هنوز هم نسبتاً زیاد است.